Dinsdag 18 en woensdag 19 februari 2020. The end. 

We hebben een prettige vluchttijd naar huis, dus kunnen in de ochtend nog in het hotel ontbijten. We pakken de laatste spullen bij elkaar en brengen onze zooi, voornamelijk 2 maanden aan wasgoed, naar beneden. De taxi staat om 9.15u voor ons klaar om ons naar de luchthaven te brengen. Onderweg werpen we een laatste blik op de stad. Onze vakantie is nu echt voorbij. We checken in Santiago in voor de vlucht naar Amsterdam met een stopover in Buenos Aires. De vlucht duurt een kleine 13 uur en gaar maar voldaan van de mooie reis landen we op woensdag 19 februari aan het begin van de middag weer op Nederlandse bodem. We gaan met de bus naar ons mooie Leiderdorp. Een reis om nooit te vergeten. 

Alles bij elkaar: het waren 9 fantastisch weken. Heel fijn om als gezin, als drie-eenheid, zo’n lange tijd écht samen te zijn zonder verplichtingen en beslommeringen. Zo gek dat deze periode, waar we zo lang naar uit hebben gekeken, nu echt voorbij is. We hebben het geweldig gehad. Wat zijn Argentinië en Chili prachtige landen. Overweldigende en veelzijdige natuur. Hele aardige mensen, maar dat trage leeftempo en tekort aan situational awareness is iets waar we niet aan hebben kunnen wennen. De politieke onrust is vooral in de steden merkbaar en zichtbaar. De mensen zijn er (begrijpelijk) niet tevreden.

Buiten de bewoonde wereld, en dat is verreweg het grootste deel, zijn het vooral de adembenemende natuurpracht en het gevoel van helemaal weg te zijn van alles wat met mensen te maken heeft die overheersen. De ongelooflijke gletsjers in Patagonië, het bijzondere eind-van-de -wereld-gevoel op Kaap Hoorn, de pieken en vulkanen in de Andes die soms met sneeuw bedekt zijn en dan weer op de maan lijken te staan, het tropische en mysterieuze Paaseiland, de gortdroge hoogvlaktes en zoutmeren in de Atacama-woestijn, de bijna oneindige mogelijkheden om buiten van alles en nog wat te ondernemen en zelfs de met graffiti ondergekalkte en ontevredenheid uitschreeuwende metropool Santiago, dit deel van de wereld is een unieke verzameling van diversiteit. Soms dagenlang onbereikbaar zijn, weg zijn van alle drukte in ons Westerse bestaan, en gewoon genieten van een ongerepte wereld, het kan hier allemaal nog.

We hebben al verschillende campervakanties gehad, qua campings hebben ze hier nog wel wat te verbeteren t.o.v. landen als Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, Canada en de U.S. Het eten is in Chili en Argentinië erg goed. Argentinië voor het vlees, Chili voor vis. Wijn is prima, maar haalt het voor ons toch niet het nivo van andere wijngebieden. Het prijsnivo is Europees, voor ons geen probleem, maar als je het salarisnivo daartegenover zet, is het leven er voor de bevolking niet makkelijk. Bureaucratie is onderdeel van het dagelijkse leven en houdt veel mensen aan het werk. Efficiency is iets onbekends. Niemand maakt zich druk om andere mensen, maar de felheid van de politieke demonstraties en de beleving bij een voetbalwedstrijd zijn weer erg intens.

We hebben genoten van de afwisseling en de prachtige natuur en ons verbaasd over de enorme verschillen tussen arm en rijk. Maar geen moment hebben we ons onveilig gevoeld. Nu gaan we eerst nog ruim een week op wintersport naar Oostenrijk, voordat begin maart het gewone leven weer begint. Gelukkig voor ons: ook daar hebben we zin in.