Maandag 17 feb. 2020. De laatste vakantiedag.

We worden wakker en beseffen ons meteen dat dit de laatste volle vakantiedag is. Wat is het vlug gegaan! Maar voordat we teruggaan naar Nederland eerst nog een laatste dag genieten van Santiago. Uiteraard slapen we uit en ontbijten in het hotel. Daarna gaan Yuna en Sylvie beneden eerst even samen sporten in de ‘gym’ van het hotel en daarna zwemmen. Ferry komt ook nog even zwemmen. Jammer dat we het zwembad niet mee kunnen nemen. Die willen we thuis in Leiderdorp wel! Yuna neemt het ervan en gaat nahef zwemmen even uitgebreid in bad in de hotelkamer. Omdat we ook nog wat meer van de stad willen zien kleden we ons begin van de middag om en lopen vanaf Plaza de San Francisco, waar ons hotel staat naast de oudste kerk van Santiago (Iglesia San Francisco), naar een nabijgelegen park: Cerro Santa Lucia. Dat noemt men een klein park, het park ligt op een flinke heuvel en voor onze begrippen is dit zeker niet klein. Het park heeft een doolhof aan paden en is een soort oase in de drukte van het downtown centre van de stad. Bovenop de heuvel die je kunt beklimmen hebben we een mooi 360graden uitzicht over de stad. 

Maar er is nog een echt groot park in het centrum van Santiago en dat is Cerro San Cristóbal. Het is 722ha groot, al hebben we dat niet nageteld. We lopen hier vervolgens naartoe. In alle drukte en hitte van de stad zijn parken en uitzichtpunten hele fijne plekken om te zijn. Ook dit park bestaat uit een grote heuvel, het is het grootste recreatiegebied van de bewoners van Santiago. We beklimmen de heuvel niet, maar nemen de funicular, een tram met kabelspoor. Op de top van de cerro staat een 14m grote, witte Maria, het Sanctuario Inmaculada Concepción. Er worden hier zo te zien ook kerkdiensten gehouden en je kunt hier een kaarsje branden. We nemen op de top een ijsje en slenteren wat door het park. Het is dor en droog, maar toch een fijn park om even aan de drukte van de stad te ontsnappen. We nemen de kabeltram ook weer naar beneden. We lopen wat door de stad en blijven ons verbazen over het enorme aantal zwervers en zwerversonderkomens. We nemen de metro naar Sky Tower Costanera en komen in een andere wereld terecht. Het is hier schoon en opgeruimd, nauwelijks graffiti en veel minder vervallen huizen. Om in de toren te komen moeten we de Costanera mall in en ook deze is -na wat wij hebben gezien- erg luxe. We kopen een kaartje om een kijkje te mogen nemen in de hoogste toren van Zuid-Amerika, ruim 300m hoog, en zoeven met de lift omhoog naar de 61e verdieping. Daar vergapen we ons aan de vergezichten. Santiago ligt erg mooi omsloten door bergketens en dat kun je zo goed zien. Ook al zijn de vergezichten altijd wat wazig door het smoggige laagje dat over Santiago hangt. Er zit een leuke bar op deze mooie locatie. Tijd voor een ver sapje en een cappuccino.

We gaan weer terug naar het hotel met de metro. We hebben nog heel even om ons op te frissen en gaan dan naar beneden. Onze vakantievrienden met Mexicaanse roots Bibi en Amir van de boot Skorpios III van (heel veel) eerder deze vakantie, onze tafelgenoten waar we ook mee het nieuwe jaar zijn ingegaan, komen ons ophalen voor een gezellige avond. Zij wonen op dit moment in Santiago. Amir en Bibi halen ons op met hun auto en rijden ons naar hun buurt. Ook hier een wereld van verschil met downtown Santiago. Goed voor ons ook moet zien hoe anders een buurt kan zijn in eenzelfde stad. Ze wonen in een prachtige groene omgeving met mooie huizen en goed verzorgde appartementencomplexen. We gaan naar een restaurant in een park bij hen om de hoek. We krijgen een mooie plaats in de tuin en hebben met hen een hele gezellige avond met lekker eten, wijn en mooie verhalen. Superleuk om de vakantie zo af te sluiten met een avond bijkletsen. We nemen een taxi naar het hotel en sluiten de vakantie af met pakken. 

• Opvallend 1: Wij vinden dat de Chilenen veel zooi op straat achterlaten. We zouden ze niet kwalificeren als ‘begaan met het milieu’. Toch doen ze wel een klein beetje aan het reduceren van plastic afval. Plastic rietjes mogen niet meer, daar zijn papieren of metalen exemplaren voor in de plaats gekomen. 
• Opvallend 2: Waar wij altijd denken aan niet in de weg staan voor een ander en opschieten, omdat er mensen staan te wachten en als je naast elkaar loopt inschikken voor naderende mensen, zo doet men dat hier niet. Men vindt het heel normaal om naast elkaar te blijven lopen, ook al zit je daarmee anderen in de weg. Men neemt alle tijd van de wereld, of er nu anderen staan te wachten of niet. Grrrr....