Woensdag 29 jan. 2020. Warmwaterparadijs en de mall.

We zijn redelijk op tijd wakker en als we naar buiten kijken, is de regen alweer verdwenen. De zon schijnt weer, en dat komt goed uit, want we hebben een plan. Er is niet erg ver weg een ‘waterparadijs’ met water uit warmwaterbronnen. Nog meer goed nieuws is dat het vandaag geen 34, maar slechts 24 graden belooft te worden. Na een snel ontbijt pakken we de boel in en gaan op pad. Een ritje van zo’n drie kwartier laat ons meteen iets van de omgeving en de buitenwijken van Mendoza zien. Dat is niet best. Een enkel huis is het aankijken waard, maar we zien vooral armoede. Van wat bouwvallige stenen huisjes tot complete krotten. Ook de weg doet mee aan de malaise. Als we in het kleine dorpje met de bekende warmwaterbronnen komen, staat er een groep mensen ons en de overige ‘klanten’ op te wachten. Voor een aalmoes willen ze wel een parkeerplaats aanwijzen. Dat is nodig, want als we langs de ingang rijden, zien we dat het parkje bomvol zit. Ook voelt het niet fijn om de camper met al onze spullen hier te parkeren, en dus besluiten we plan B uit te voeren. Naar de mall in Mendoza, op zoek naar een voetbalshirtje voor Yuna. De mall blijkt het tegenovergestelde van wat we in de ochtend hebben gezien. Amerikaanse toestanden, mooie winkels, torenhoge prijzen (zeker voor hier) en een heus foodcourt met alle vanzelfsprekende fastfoodketens. We lopen een rondje, eten een happy meal en wat sushi. Overal shirts, maar vooral van Boca Juniors en River Plate, de 2 grootste clubs uit Buenos Aires. Wij zijn fan van Tagliafico en die komt van Indepediente. De Puma-winkel levert uiteindelijk het felbegeerde CAI-shirtje op en we kunnen naar de camping en het zwembad. In de avond gaat de fik weer in de barbecue en maken we onze hondenkoekjes op bij de honden van de camping. Op deze camping hebben ze vanavond openluchtbios. Yuna neemt het ervan en kijkt naar de Spaanse Huisdiergeheimen. 

• Opvallend 1: Honden, overal honden. Allemaal lopen ze los en nooit loopt er een baasje bij. Wij zien ze als zwerfhonden, maar daarvoor zijn ze dan weer te goed opgevoed. Eigenlijk zijn ze allemaal erg braaf en nooit agressief. Hier is een hond duidelijk nog een beest en geen familielid, al duurt het bij ons niet lang voordat ze op schoot kruipen.
• Opvallend 2: Alle stukjes grond die ze hier niet gebruiken, worden ook volledig genegeerd. Overal braakliggende stukken met grind, stenen en bagger. Het zorgt er voor dat alles er behoorlijk armoedig uitziet. Zelfs in Zuid-Afrika ziet het er een stuk beter uit. Ook op campings is een fatsoenlijk stukje gras zelden aanwezig. Voeten wassen is volledig zinloos in Argentinië.