Zaterdag 8 feb. 2020. San Pedro de Atacama.

Uitslapen, dat is het motto van vandaag. En dat lukt ons gezin gemiddeld genomen redelijk. Overdag is het hier tegen de 30 graden en in de nacht koelt het af naar rondom 10 graden. Geen kleffe toestanden dus, het is in de ochtend zelfs best fris! We luieren in en om ons huisje en gaan er einde van de ochtend pas op uit. We hebben gekozen voor de nabijgelegen zoutvlakte. Hier ligt een lagune die we ook nader willen bekijken. We rijden via het plaatsje Toconao en stappen hier even uit. Ook hier worden we gegrepen door de staat van het verval van de huizen. Én de kerktoren. Daar is al in geen jaren meer onderhoud aan gepleegd. Zelfgebouwde hutten, daken van zeil met boomstammen...de mensen zijn hier niet veel gewend. Er is wel een fonkelende speeltuin, dat dan weer wel. We rijden verder. Op 10km voordat we bij de lagune Chaxa aankomen treffen we een slagboom. Vanwege werkzaamheden is de lagune niet bereikbaar. We rijden een stuk verder en denken er nog wel met een omweg te komen, maar zo werkt dat niet hier. Het enige dat dit opleverde, is dat we bedachten dat het erg leuk is om achter in de bak van de truck te staan terwijl een van ons rijdt door het gortdroge woestijnlandschap. En dat blijkt een ontzettend leuke bezigheid. We zien in dit landschap veel ezels, lama’s en vicuña’s. Bijzonder dat deze dieren kunnen overleven in deze extreme droogte. Als de omweg niet blijkt te bestaan, maken we nieuwe plannen. We rijden door naar 2 lagunes verderop, Miscanti en het kleinere broertje Miniques. Deze liggen op 4300 meter hoogte en er wordt in de reisgidsen zelf gewaarschuwd voor hoogteziekte en dat je er verstandig aan doet om vooraf al een paar dagen te acclimatiseren in San Pedro. Dat hebben we dus niet gedaan. We gaan het zien. We rijden door het woestijnlandschap die kant op. Maar als we de hoogte ingaan richting de lagunes verandert het landschap en zien we wat begroeiing en groen. Een klein uurtje later staan we bij de lagunes, die met de auto prima bereikbaar zijn. Dat vinden wij jammer, want er zijn dus meer mensen. Zelfs het Nederlands wordt door ons weer eens waargenomen. De lagunes zijn mooi, ze liggen erg fraai tussen de bijna 6000 meter hoge vulkanen. De beloofde groepen flamingo’s blijkt één plukje van 3 te zijn. Hmm. Ook nog eens ver weg. Gelukkig hadden we ze eerder op onze reis al gezien. Qua hoogte merkten we alleen dat we wat sneller gingen hijgen. Maar het stukje dat je daar kon wandelen was niet erg intens, dus ook zonder acclimatiseren ging het prima. Op de terugweg besluiten we om vlak voor San Pedro nog te kijken bij een lagune waar je in mag ‘zwemmen’ of beter gezegd mag drijven. Het water is erg zout en het levert dus Dode Zee-achtige toestanden op. Eenmaal aangekomen is het kwart over 5 en het ‘bad’ is open tot 6 uur. Deze komt dus op de to-do-lijst en we rijden verder naar een andere lagune in de Salar de Atacama, de Laguna Tebenquinche. Het is hie4 een stuk rustiger, we zien ook hier 3 flamingo’s en een prachtig uitzicht op de omringende bergketens met mooie vulkanen. Ook het witte zoutelaagje op het grootste deel van de lagune is erg bijzonder en geeft een mooie sfeer. Goed om hier laat in de middag te komen, er staat inmiddels een windje en dat maakt het wandelen bij de lagune (met niks dat schaduw kan geven) erg fijn. En we kunnen een stuk rijden achterin onze truck.  Redelijk op tijd zijn we terug bij ons huisje en we doen wat boodschappen voor de barbecue in een minimarket hier vlakbij. Alles is er, behalve iets om het houtskool mee aan te steken. Dat moet met papier en karton, vinden ze hier. Twee en een half uur later zijn de kooltjes eindelijk warm genoeg om iets op te bakken en is het inmiddels donker, maar de chorizo-worstjes zijn wederom heerlijk. Een lekkere warme douche en de dag is weer voorbij. 

• Noot: Later horen we dat lagune Chaxa helemaal niet gesloten is vanwege werkzaamheden, maar vanwege het winnen van lithium. Dat levert meer op dan toeristen die het gebied komen bekijken. Dat beweren althans bewoners in dit gebied. 
• Opvallend 1: in San Pedro de Atacama, de plaats waar we deze week verblijven, maken ze ook gebruik van irrigatiekanalen. Dat zijn gewoon gegraven geulen die overal dwars doorheen lopen en zo het hele stadje van water voorzien. Met schuiven bepalen ze de richting van het water. Het ziet er wat prehistorisch uit, maar het werkt blijkbaar goed genoeg.
• Opvallend 2: Zoals in veel plaatsen heb je hier geen grote supermarkt, maar wel een stuk of 40 ‘minimarkets’. Dat iedereen kan blijven bestaan vinden we apart, al is het ook bijzonder om te zien hoeveel ze in zo’n klein winkeltje weten te stouwen. Er is best veel te krijgen.