Zondag 12 jan. 2020. Puerto Río Tranquillo

Na een rusteloze nacht door kersenfeestvierders slapen we lekker uit, er heerst een serene rust op de camping. Ons ontbijt is bijzonder: we eten de bederfelijke spullen die we bij ons hebben op, wantje gaan zo de grens over en dan mag er niks worden meegenomen. Dus we eten ei, banaan, paprika, yoghurt en een chocoladetoetje. De rest gooien we weg. We gaan om het kersenfeest van Los Antiguos heen naar de grens tussen Argentinië en Chili, die al na een paar km volgt. De strengste controle tot nu toe. Dit is onze 5e grensovergang tussen beide landen, alle tassen moeten dit keer door de scanner en de camper wordt even doorzocht, er wordt zelfs onder de motorkap gekeken. Bij deze douanepost werken gelukkig erg vriendelijke mensen, dus het klusje is ook weer zo geklaard. Aan de Chileense kant ligt Chile Chico, een leuk plaatsje waar we vooral boodschappen doen en bijna een hond in onze camper meenemen, zo leuk vinden we deze. Maar we doen het niet en zetten koers naar Puerto Río Tranquillo, dat is een plaatsje zo’n 160km verderop. Voordat we daar zijn moeten we zo’n 100 fantastische kilometers overbruggen over onverharde weg. En dan hebben we het over echt smalle, slechte wegen op hoogte langs de Lago General Carrera. Zo heet dit enorme meer aan de Chileense kant. Aan de Argentijnse kant, waar we gisteren langs kwamen, hebben we het over de ‘Lago Buenos Aires’. Het is het op een na grootste meer van Zuid-Amerika. De uitzichten onderweg zijn magnifiek, zo mooi! We lunchen in de zon (het is ongeveer 23 graden) op een fantastisch uitkijkpunt. Onze camper is zo gek nog niet! Ook op zondag wordt er aan de weg gewerkt. We moeten tegen het einde van de weg, als we weer wat in de bewoonde wereld komen, wachten voor wegwerkzaamheden en mogen na een minuut of 10 van de rust en stilte genieten onze weg vervolgen. In de tussentijd is niemand achter ons aangesloten. Het geeft aan hoe afgelegen deze route is. Het is flink aanpoten qua rijden, maar we komen zonder kleerscheuren aan de andere kant. Wederom dat CamelTrophy gevoel, net echt.

We hebben onze zinnen gezet op camping Pudu aan de Carretera Austral waar we de laatste 50km rijden. De Carretera Austral is dé Chileense toeristische route die in het zuiden bij Coyhaique begint en doorloopt tot aan Puerto Montt, zon 1200km noordelijker. Of andersom gezien natuurlijk. En het stukje route dat we hiervan vandaag aandoen valt zeker niet tegen en we zijn al zo verwend met mooie landschappen. Dat belooft wat! We krijgen op camping Pudu het mooiste plekje aan het meer, in de zon. Het is een kleine camping, maar heel ruim opgezet. Een strandje erbij, een klein piertje, heel idyllisch, ons vakantiegeluk is compleet. We mogen alleen niet barbecuen i.v.m. brandgevaar, dat nemen we voor lief. Er is alle ruimte om te spelen, met stenen te gooien, te voetballen en te genieten van het niks. Dat houden we de rest van de avond met gemak vol. En dan ook nog een heerlijke warme douche. Blij!

• Opvallend 1: Ferry kan zich goed redden in het Spaans en dat is al regelmatig heel handig gebleken. Ze spreken in Patagonië niet zoveel en zo goed Engels als we hoopten.  
• Opvallend 2: Tom is in deze afgelegen omgeving regelmatig flink van slag. Hij stuurt ons regelmatig een afslag in waar toch echt niks af te slaan is.