Vrijdag 20 en zaterdag 21 dec. 2019. Onderweg naar Patagonië

Na maanden van voorbereiding (door Ferry ;-)) is het dan eindelijk zo ver: ons reisavontuur naar Patagonië. Yuna gaat in de ochtend nog gewoon naar school, wij pakken intussen heel relaxed alle spullen in. En dat zijn er toch altijd weer meer dan gedacht, zeker omdat we met verschillende weersomstandigheden rekening moeten houden. 

Halverwege de middag vertrekken we met de bus naar Schiphol. We zijn ruim op tijd, dus eten nog uitgebreid bij een Aziatische brasserie (Kebaya) op Schiphol.

Aan het begin van de nacht vliegen we van Madrid naar Cordoba, met een tussenstop in Asunción (Paraguay). Dat is een mooie gelegenheid voor Ferry en Yuna om een mooi voetbaltenue van Paraguay op de kop te tikken. Het vliegen doet Yuna verder niet echt goed. Tot 3x toe zitten we bij haar met een gevuld spuugzakje in onze hand. We hebben het al eerder met Yuna meegemaakt, dus we waren dit keer beter voorbereid. Maar daar is ruimte voor verbetering, want waar zijn toch die reispillen? Ingecheckt dus. Ook wij blijven leren.  In Cordoba (Argentinië) moeten we ons best doen om onze aansluitende vlucht naar El Calafate te halen. Het is 20 graden in Cordoba en wij lopen in onze winterkloffies, dus dat kost wat zweetdruppels. Workout: check!

Uiteindelijk komen we einde van de middag aan in El Calafate. Het tijdsverschil met Nederland is op dit moment 4 uur. We zijn al zo’n 25 uur op pad. Hoog tijd om heel even niet te vliegen. De kortste dag in Nederland is hier de langste dag. En zo voelt het ook. In El Calafate verschijnt de bagage van alle omstanders op de band, behalve die van ons. Dus naar de balie. We komen erachter dat men hier geen haast heeft. Manana, ook dat moeten wij nog leren. De balie is onbemand, maar er zou ‘zo’ iemand komen. Ruim een uur later blijkt dat onze bagage nog in Cordoba staat. Ze sturen het via Buenos Aires naar ons, de volgende ochtend zouden de tassen in El Calafate moeten arriveren.  We worden bij de luchthaven opgehaald en naar ons hotel gebracht, wat een luxe! Onze opwachter heeft ook al deze tijd op ons gewacht, maar daar had hij geen last van. Ook daar kunnen wij van leren.

We hebben een leuk appartement, doen een biertje in de zon en gaan nog lekker uit eten. Een Argentijnse mixed grill is een mooi begin van deze reis. Rond 21u gaat ons licht uit. 

• Opvallend 1: bij 3 van onze landingen werd zeer uitbundig werd geklapt. Dat bestaat dus nog steeds!
• opvallend 2: Yuna had 3 geliefde knuffels mee en als ouder hou je deze vanzelfsprekend in de gaten. Toch ging het mis. Op vlucht 1 naar Madrid bleek haar leeuwtje al kwijt. Wat een verdriet! De prijs voor ‘ouder van het jaar’ gaat ook dit keer niet naar ons.