Donderdag 16 jan. 2020. Parque Nacional Queulat.

De zon schijnt, we eten granola met melk/yoghurt en genieten van de rust. Zo langzaam opstarten is zo gek nog niet! Maar aan alles komt een eind. Dag campingherder, we gaan weer verder. De campingherder komt ons wel lief uitzwaaien. We hebben bedacht om naar Parque Nacional Queulat te gaan, een paar uurtjes rijden, maar tot onze verrassing een groot deel verhard. Dat gaat opeens snel! Onderweg treffen we nog een controle door de Chileense politie, in eigenlijk uitgestorven gebied. Ze zullen wel bang zijn dat ze écht aan het werk moeten, veel verkeer is hier niet. In de paar weken dat we nu hier zijn hebben we al vaker controle gehad dan in járen in Nederland. We worden goed genoeg bevonden en mogen verder. We rijden door Villa Manihuales, een lief dorpje met allerlei faciliteiten. We tanken hier en leren dat bij huizen met een rode vlag vers geslacht vlees te krijgen is en bij een witte vlag.....(quizvraag). Ook aan het mooie stuk geasfalteerde Carretera Austral komt weer een eind en vlak voordat we op een grindweg via ongeveer 42 haarspeldbochten een flink stuk afdalen, hebben we nog een pauze bij een serieuze waterval, de Salto El Cóndor. We willen dichterbij komen dan eigenlijk de bedoeling is, en halen allemaal een nat paar sokken. Een mooie beleving van deze waterval. Een uurtje later rijden we via de ‘hoofdingang’ het Parque Nacional Queulat dan echt binnen en vinden de laatste vrije plaats op de camping in het park. Mooi weggestopt tussen de bomen in de zon, zoals wij het graag hebben. We doen nog wat kleine wandelingen naar het uitzichtpunt op de hangende gletsjer (Ventisquero Colgante) en een stukje door het bos tot aan de oever van de wild bulderende rivier, waar we lekker in de zon genieten. Sylvie scoort een bloedzuiger op haar enkel, dat hebben we alledrie nog nooit gehad, dus we zijn enigszins gefascineerd. Daarna zoeken we ons camperplekje weer op, drinken in de uitbundig schijnende zon een koude Sauvignon Blanc en koken een volgende campingmaaltijd. Wat ons betreft mag de tijd wel even stilgezet worden.

• Opvallend 1: Ze zijn hier dol op vlaggen. We zijn er inmiddels achter dat een stukje gras met vlaggetjes eromheen staat voor camping. Dat kan een camping zijn zoals wij dat graag zien: gras, groen, elektra, warme douches, schone wc’s...het kan ook letterlijk een paar vrije vierkante meter zijn in iemands achtertuin. 
• Opvallend 2: wijntjes; wij houden ervan. Ze zijn hier volop aanwezig, kosten weinig en zijn prima te drinken. Carmenere in Chili en Malbec in Argentinië. Een echte ‘wow’ zit er echter niet tussen. We blijven zoeken!