Woensdag 15 jan. 2020.  Reserva Nacional Coyhaique. 

De dag begint met het uitgebreid knuffelen van de campingherder. We denken dat ze ons leuk vindt, maar misschien gaat het haar toch meer om het hondenlekkers dat we bij ons hebben. Daarna volgt een heerlijk warme douche voor Sylvie, een lauwe douche voor Yuna en een koude douche voor Ferry-verschil moet er zijn- en gaan we met de camper naar het park ‘hiernaast’. Naast onze camping is de ingang van ‘Reserva Nacional Coyhaique’. Flink klimmen voor onze camper, maar we komen boven, registreren ons en zoeken een leuke plek op de parkeerplaats van dit rustige park. Hier ontbijten we, pakken we onze spullen in en gaan het park te voet verkennen. Een rondwandeling van een km of 12 met hier en daar wat klimmen, maar natuurlijk ook dalen. We worden niet teleurgesteld: we zien mooie uitzichten over de plaats Coyhaique, veel soorten bos variërend van dikke bamboebossen tot donkere spookachtige bomen tot de berkachtige bossen met ‘oldmansbeard’ (vlassige donsjes mos waar men hier vuur mee aanmaakt) en we passeren een viertal lagunes. We zien zelfs nog een rode specht, onze bonus voor vandaag. Na deze wandeling zijn we weer wat uurtjes verder en gaan we nog even Coyhaique in voor een bakkie koffie en we sluiten de dag af op de camping met herderknuffelen, een poging tot het verbeteren van het record hooghouden en een pastamaaltijd met tonijn en mosselen. Dat campingkoken gaat ons prima af. Voordat we weer gaan slapen, neuzen we de reisgidsen nog eens door en kijken we een serie op de iPad. En dan is het ineens alweer na middernacht. 😳

• Opvallend 1: Inmiddels hebben we 1 handwas gedaan bij gebrek aan wasmachine. Diep respect voor alle Chilenen hier die niet beter weten en zo hun was doen. Wij zouden er een dagtaak aan hebben.
• Opvallend 2: Er is hier wind in overvloed, maar de windmolens die we tot nu toe hebben gezien zijn op één hand te tellen, of zelfs omgewaaid.