Donderdag 23 jan. 2020. Parque Nacional Conguilio.

We laten onze mooie plek in Huilo Huilo achter ons. Vandaag is weer een daasvrije dag. Dat weten we in het begin natuurlijk nog niet, we hebben nu wel de stille hoop dat we ze niet meer gaan tegenkomen. We rijden weer een mooie route-dat kan hier niet anders- en gaan via het Lloret de Mar van deze streek, Villarica, naar onze volgende bestemming. Villarica ligt aan een meer en kijkt uit over volcano Villarica, ook weer een imposant en aanwezig exemplaar. In het plaatsje zelf wemelt het van de souvenir- strandartikelen- en excursiewinkels. Wij komen eigenlijk alleen even lunchen. Eerst de camper parkeren. Overal lijkt iets te staan voor betaald parkeren, maar we zien geen automaten o.i.d. We willen geen bekeuring riskeren dus kijken nog even rond. En zien dan een betaalchileen. Het blijkt dus dat je de auto gewoon kunt parkeren, de betaalchileen loopt heen en weer door zijn straat en nieuw geparkeerde auto’s krijgen een bonnetje onder de vooruit. Als je dan wegrijdt kun je bij hem betalen. Nogal omslachtig en goed voor de werkverschaffing, maar het werkt wel. We lunchen prima en rijden door naar Melipeuco waar de ingang van het park zich bevindt. Parque Nacional Conguilio is een vulkanisch park met de op één na actiefste vulkaan van Chili, Volcan Llaima. Daar merken we vandaag niks van en dat is prima. We hebben gelezen dat er een aantal campings in het park zitten en dat je voor een plekje in het hoogseizoen ruim van tevoren moet reserveren, maar we beproeven ons geluk. We maken eerst een wandeling langs een door een rivier uitgesleten enorme rots. Het gebied doet denken aan Lanzarote, erg mooi. Er is ook een mooie lagune waar we een bezoekje aan brengen. Verderop worden de wegen smaller, dat is met onze grote camper en de grote trucks die hier rijden regelmatig passen en meten. Dit park staat ook bekend om zijn aparte bomen, de araucaria, een soort paraplubomen, die tot de oudste boomsoorten ter wereld behoren. We zien er in het dichtbegroeide deel van het park een hoop. We komen in campinggebied. Er zitten er best een aantal. Je moet je aanmelden bij een gezamenlijke receptie een paar km verderop. Dat is bij een mooi meer, Lago Conguilio, dat hier duidelijk in gebruik is als strandgebied. En dan komen we erachter dat we ons hier in het Aerdenhout van dit gebied bevinden. Het is flink aan de prijs. We besluiten 2 overnachtingen te doen. De eerste omdat dit nog de enige beschikbare optie is (het duurste segment), de tweede omdat dit heel dichtbij het strand is. Bij de eerste betalen we voor een overnachting omgerekend bijna 75€. We hebben het over een stuk grond met een tafel. We hebben geen elektra. Maar wél een sleutel die toegang geeft tot een eigen badkamer. Wat een luxe! We gaan het ervan nemen. Maar eerst de plaats vinden. We rijden een paar km terug, nemen een smalle hobbelige weg naar de camping en zoeken naar onze plek. Maar...er staan wat bomen in de weg. Onmogelijk om daar met onze camper te parkeren. Dus weer terug naar de receptie. Daar weet men ook even geen oplossing, er zijn nog wel wat plekjes in dit segment beschikbaar, maar men kan ons niet garanderen dat we hier wel passen. we moeten wachten op de parkopzichter. Dat kost wat veerkracht van Ferry, hij heeft graag zijn zaakjes geregeld. Ondertussen gaan we even het meer bekijken en in de ‘strandtent’ eten. Fajitas en pizza. De opzichter weet inderdaad nog wel iets. Weer een andere camping met een plekje waarvan hij zeker weet dat we daar passen. Ook met eigen sanitair. Eind goed, al goed. We hebben een mooie plek (plekje, naast de camper past er niet veel meer op) met even verderop een eigen badkamer. Het resterende deel van de avond zijn we druk met....douchen. 

• Opvallend 1: De Chilenen zijn volgens onze maatstaven klein, ook hier hebben ongezonde eetgewoontes hun intrede gedaan: de Chilenen zijn flink aan de maat, horizontaal gezien. Zowel de mannen als de vrouwen. Maar dat is ook het schoonheidsideaal hier. Je mag je gedrongen lijf rustig laten zien. We vinden het verschil met Argentinië best opvallend, daar zijn de mensen net zo klein, maar hebben een slankere bouw en lijken een stukje verzorgder.
• Opvallend 2: In de supermarkt moet groente en fruit afgewogen worden door een medewerker. Diezelfde persoon weegt ook brood af. Dat betaal je niet per broodje, zoals bij ons, maar per gewicht.