Woensdag 22 jan. 2020. Huilo Huilo

Het is een zonnige dag, zeker niet om te huilen. Vandaag staan verschillende delen van het Huilo Huilo park, een particulier natuurpark waar de rivier Río Fuy doorheen loopt op het programma. Door het park loopt een weg en zo kun je verschillende parkingangen en bijbehorende entreegelden kiezen. We rijden weg van onze camperplaats (waarvan een stukje op 3 wielen...onze camper heeft het ook echt niet zwaar deze vakantie...) en beginnen bij het parkdeel met de dieren. Voor het betere Veluwegevoel lopen we naar een deel met wilde zwijnen (jabali) en aansluitend met een bepaald hertensoort: de ciervo rojo. Er lopen er wel 150 en ze worden net gevoerd, dus we hebben geluk. Weer eens wat anders dan de hagedissen die we hier ook regelmatig zien. Er zit in het dierenparkdeel van Huilo Huilo ook een museum waar we een kijkje nemen: rakin mapu, museo de los volcanes. Het zit in een nagemaakte vulkaan, maar het gaat niet over vulkanen. Nee, hierin vinden we allerlei voorwerpen die verschillende stammen in Chili hebben gemaakt, waaronder de Mapuches. Sieraden, potten, gereedschap...er ligt van alles. Indrukwekkend! En wat ons vooral opvalt is de slechte beveiliging. Het meeste ligt achter glas tentoongesteld, maar zeker niet alles. En de verdere beveiliging van het gebouw ziet er zeker ook niet uit zoals in het museum der oudheden in Leiden. Hierna rijden we naar het beroemdste en drukste deel van het park, waarbij we 2 wandelingen maken naar 2 watervallen (en we zijn zeker niet de enigen met dit plan): de salto Huilo en de salto Puma. Allebei erg mooi, maar ook erg druk. We doen een drankje en taartje in een erg leuk van hout gemaakt café in dit deel van het park. Men is hier erg goed in hout bewerken! Hierna gaan we terug naar ons plekje op de camping en nemen het ervan. Even lekker luieren in de zon/schaduw, we tikken voor het eerst de 30 graden aan. Wat een heerlijk vakantiegevoel. Na het niksen lopen we naar de waterval in dit deel van het park, de salto de la Leona. Ook weer zo’n dikke vette waterval, een brede van zo’n 6m hoog. Niet gek dat we deze vanuit onze camper kunnen horen, al zitten we er best een eindje vandaan. Tot onze vreugde komen er net 4 wildwaterkayakkers aan die uitgebreid instructie krijgen en de verschillende delen van de totale watervallen voor onze neus bedwingen. Wauw! We gaan terug naar de camping, het is alweer ruim na 19u en we starten weer een barbecue. Een mooie zwoele zomeravond volgt. En een hele fijne warme douche voor ons allemaal. 

En die dazen? Die hebben we helemaal niet gezien vandaag! Dat maakt de dag extra mooi. Op naar nog veel meer mooie daasvrije vakantiedagen. 

• Opvallend 1: het leefritme van de Chilenen/Argentijnen is zoveel langzamer dan dat van ons. Het valt op bij....eigenlijk alles. Daardoor hebben ze ook geen idee wat er om zich heen gebeurt en dat is toch wel iets waar we ons aan kunnen blijven ergeren, ook na alweer 4 weken Zuid-Amerika. 
• Opvallend 2: waar in Nederland alles is beveiligd en niks aan he5 toeval wordt overgelaten, wordt hier juist een hoop op zijn beloop gelaten. Achteraf betalen, een slecht beveiligd museum, kaartjes kopen zonder controle...ondenkbaar in Nederland, hier aan de orde van de dag.