Maandag 23 dec. 2019. Kaap Hoorn en Wulaia Bay

Om 4uur is het gewoon al licht buiten! Dat hebben we gespot en ons vervolgens nog even omgedraaid, Het is nog te vroeg om op te staan. We gaan er wel vroeg uit vandaag, om 5.45u. Maar hee, we hebben vakantie, wat kan ons het schelen. Warm aankleden, even een koffietje doen en op naar de Zodiacs die ons naar Kaap Hoorn brengen. We verkennen het eiland met zijn albatrosmonument (ter nagedachtenis aan alle (10.000+) zeehelden die in de wateren rondom Kaap Hoorn het leven lieten) en vuurtoren. Er woont hier zelfs een gezin (een Chileense marinier met vrouw en nog jonge kinderen). Te gek om op het zuidelijkste puntje van de bewoonde wereld te zijn! Terug op de boot gaan we uitgebreid ontbijten en lekker even chillen. Yuna geeft haar onesie cadeau aan het meisje van Kaap Hoorn en maakt er een knutsel bij. De volgende keer dat de boot daar komt kunnen ze het pakketje aan het Kaaphoornmeisje geven. 

Voordat we gaan lunchen brengen we nog een bezoek aan ‘the bridge’, oftewel de stuurhut van de kapitein. Leuk om een keer te zien, maar kapitein op het schip, dat zijn we alledrie al ;-). Yuna skipt de lunch en gaat bijslapen, Ferry en Sylvie volgen met deze siësta na de lunch. 

In de middag legt onze boot aan bij de Wulaia baai. We splitsen op. Sylvie gaat klimmen naar de top van het eiland, Yuna mag daar niet mee naartoe gezien haar leeftijd, zij gaat met Ferry wandelen naar een lager gelegen uitkijkpunt. Dat komt Ferry ook goed uit, want zijn enkel heeft het niet makkelijk. We zien dolfijnen, een heuse bever en dat uitzicht...adembenemend. We beleven het ‘Patagonian moment’. Een aantal minuten absolute stilte door de mens waarbij je alleen aandacht hebt voor de geluiden in de natuur. Fantastisch! Zo’n moment waarop je beseft dat je in Nederland altijd wel iets hoort, absolute stilte kennen wij niet. We gaan nog even langs bij het onbemande en afgelegen ‘postkantoor’, voorheen het radiostation van deze buurt. Hier wordt nu gedemonstreerd hoe post sturen vroeger werkte: zeelui namen de post mee voor de bestemming waar zijn naartoe gaan en kunnen ook wat achter laten. We laten een kaart achter en nemen er een voor bestemming Nederland mee die we thuis op de bus gaan doen. We zijn benieuwd wanneer onze kaart, gericht aan Yuna, zal aankomen. We sluiten de tocht af met warme chocolademelk met whisky voor de liefhebber. Toevallig hebben we zo’n liefhebber in ons midden.

We zijn laat terug, frissen ons op en schuiven aan voor het diner. We gaan voor ons gevoel vroeg slapen, omdat het nog licht is. Maar zo vroeg is het niet.

Opvallend 1: We maken onze langste daglichtdag ooit mee.

Opvallend 2: Sylvie en Ferry genieten van absolute stilte.