Vrijdag 10 jan. 2020. Bergpiek Fitz Roy

We rijden vanaf onze camping aan de rivier terug naar El Chaltèn, waar het startpunt is van de wandeling die ons is aangeraden. We lopen een deel van de wandeling naar de voet van de hoogste bergpiek van dit park: Fitz Roy van zo’n 3400m. De medium wandeling die wij maken is zo’n 8 km met aan het begin wat klimwerk en aan het einde een lus om Laguna Capri te kunnen zien en een uitkijkpunt op Fitz Roy. Dat laatste lukt niet, want Fitz Roy heeft zich verstopt in de wolken. Maar de rest van de wandeling is top. Niet te zwaar en het weer zit mee. Drie uur later zijn we terug in het dorp waar we pinnen, wat boodschappen doen en weer lekker gaan brunchen. We komen terecht bij Patagonicus, waar we zelfgebrouwen bier, milkshake en verse jus drinken en pizza en beef de lomo eten. Heerlijk. We hebben het weer verdiend vinden we zelf. We gaan met de camper verder het park in en lopen ook nog naar Chorillo del Salto, een flinke waterval op een klein stukje lopen. Imposant, maar ons te druk, want het is makkelijk te belopen. We rijden over de gravelroad naar het uiterste puntje van het park, het Lago del Desierto. De weg er naartoe is fantastisch, misschien dat daardoor de eindbestemming wat tegenvalt. Een meer. Wel weer de grens tussen Chili en Argentinië, maar die passeren we hier niet. We gaan terug naar onze camping Bonanza. Daar gaan Ferry en Yuna verder werken aan hun dam in de rivier. Daarna is het tijd voor huiswerk, een verfrissende douche, een hapje eten en we verwelkomen Klaas Vaak.

• Opvallend 1: het fietsgen ontbreekt bij ons. Maar zeker hier in Argentinië snappen we niks van die mensen die vaak in hun eentje kale vlaktes met tientallen kilometers niets doorkruisen op hun zwaarbeladen fiets met minimaal windkracht 8 tegen. Wat denken deze mensen?
• Opvallend 2: Het is vandaag 10 januari, toch zien we op een heleboel plaatsen nog volop kerstversiering hangen. We zijn benieuwd wanneer ze dit gaan opruimen.