Vrijdag 27 dec. 2019. Bustoer

Omdat Yuna lag te blaffen hebben we niet super geslapen. We staan op tijd op en zitten om half acht aan het ontbijt. Ook hier is dat uitgebreid met brood, hartig beleg, zoete baksels, ei, sap, cereals en verschillende soorten yoghurt. Daar komen we wel uit.

De spullen zijn weer gepakt, om 8u gaan we naar het busstation van Punto Árenas. Dit keer, ook al zijn het maar een paar blokken, met een taxi. We leren snel en zijn na een rit van 2 minuten ongeveer een euro armer. Vandaag wordt een reisdag. Om 9u vertrekt onze ‘Bus Sur’ naar Ushuaia. Een tocht van zo’n 800 km. Na zo’n 2 uur moeten we een stuk met een ferry, waarbij we leren dat een bus slechts een vervoermiddel is en je daar niet zuinig mee om hoeft te gaan. En we gaan weer de grens over van Chili naar Argentinië. Dat neemt flink wat tijd in beslag. Eerst een uur om iedereen het stempeltje te laten halen als bewijs dat je Chili hebt verlaten, en 5 km verderop nog een keer zo’n zelfde ritueel voor de stempel die aantoont dat je Argentinië binnen bent gegaan. Dan hebben we nog het geluk dat de sowieso niet al te ijverig ogende douaniers geen zin hebben om alle bagage te controleren. Leve de open grenzen in Europa!

Na 11 uur bussen komen we aan waar we 6 dagen geleden begonnen: Ushuaia. We droppen de bagage in een ontzettend lieflijk boutique hotel: Lennox. Wat is het druk en levendig in Ushuaia op deze vrijdagavond, een groot verschil met afgelopen zondag. Ushuaia is sowieso een leuke plaats met veel outdoorwinkels, het doet denken aan een wintersportplaatsje. We gaan nog wat eten. Gevulde pasta (met krab en lam), een pizza voor Yuna en natuurlijk een flesje Malbec. Het leven is mooi.

• Opvallend 1: fietscross lijkt in Punto Árenas dé sport. Bijna ieder kind heeft een BMX en er zijn tal van aangelegde crossbanen.
• Opvallend 2: denken wij in Nederland weleens dat processen bureaucratisch zijn, ontmoet dan de Zuid-Amerikanen. Hier kunnen ze nog wel een efficiëntieslag maken. Maar idd: mañana, mañana, we hebben geen haast.