Vrijdag 31 jan. 2020. Tussenstop: Santiago.

De dag dat we de camper gaan inleveren. Dat is pas einde van de middag het geval, dus we hebben nog even. Eerst wat puinruimen in de camper, tassen opnieuw inpakken, spullen die we niet meer gebruiken wegdoen. Na 5 weken camper is het nog best een klus. Aan het einde van de ochtend gaan we op pad. Het centrum van Mendoza bekijken. Volgens de boeken is het vooral een grote stad met niet echt een authentiek centrum. En dat blijkt ook. Een hele lange straat met eettentjes (op de een of andere manier veel biertuinen en hamburgertoko’s) en wat winkels met hier en daar een (datdanweerwel) toffe muurschildering. We doen een jus/koffie op een terras en genieten van de schaduw, in de zon is het ontzettend warm. Mendoza is cultuurtechnisch inderdaad niet erg de moeite waard, een stedentrip hier naartoe kun je overslaan, of je moet voor de wijngebieden gaan, dan kun je ook meteen het centrum uit. Yuna heeft vanochtend afscheid genomen van haar ‘dinotand’ (mooie stok die ze al even meesleept) en zoekt in Mendoza een mooie plek om haar geliefde bamboestok te dumpen. Omdat dit onze laatste dag Argentinië is en onze arme dochter nog niet zoveel voetbaltenues heeft krijgt ze van ons nog een mooi Argentinië-voetbaltenue. We doen nog een uitgebreide lunch op een ander terras, voordat we op pad gaan naar de luchthaven. We hebben in 5 weken camper net geen 6000km gereden, dus we hebben ons best gedaan. Op de luchthaven is de overdracht van de camper met de meneer van camperbedrijf RutaSur. Op dat moment geeft de temperatuurmeter in de camper aan dat het 37,5 graden is. We weten niet hoe snel we na de overdracht het luchthavengebouw in moeten voor wat koelte. We vliegen vandaag van Mendoza in Argentinië naar Santiago in Chili, morgen gaan we vanuit Santiago naar Isla de Pascua, oftewel Paaseiland. Op het vliegveld van Mendoza verkleden we ons nog, we frissen ons op en we doen wat spelletjes om de tijd te doden. Iets na 20u gaat ons vliegtuig en voordat we met onze ogen knipperen wordt de daling alweer ingezet, een vlucht van een klein uur. Maar dan. We hoeven ‘alleen nog maar’ door de douane. Voor die felbegeerde stempels waar onze paspoorten al aardig mee vol staan. We hebben even geteld, maar deze vakantie zijn we al 14 stempels rijker geworden in onze paspoorten. Stempelen duurt lang en hierop wachten lijkt op de rijen op een zonnige schoolvakantiedag in een populair pretpark. Heen en weer tussen de poortjes, we staan hier langer dan dat we in het vliegtuig hebben gezeten. Tegen het einde van de rij komen we erachter dat er een rijtje was geweest voor mensen met kleine kinderen. Maar of Yuna daar met haar 7 jaar en lange stelten nog voor doorgaat...Nou ja. Na ruim een uur wachten zijn we aan de beurt en krijgen we de felbegeerde stempel, waarna we 2 van onze rondjesdraaiende tassen van de band plukken. En een tas elders van een band halen. Om daarna weer in de rij te gaan staan voor de bagagecontrole. Zucht. Maar dan zijn we er dan echt. Ferry had uiteraard al een hotel op de luchthaven geboekt en we kunnen zo instappen in de shuttlebus. Goed geregeld. We spinnen om de beurt nog even onder douche en gaan dan weer eens een echt bed in...we zijn direct vertrokken naar dromenland. Een korte nacht, om 6uur gaat de wekker. 

• Opvallend 1: In Mendoza rijden naast gewoon bussen ook trolleybussen. En de smalle irrigatiekanalen naast de stoep (diepe sleuven, dus uitkijken geblazen waar je je voeten neerzet) zijn gortdroog. 
• Opvallend 2: Omdat we deze vakantie so far aardig weg waren gekomen met muggenbulten hadden we de arrogantie om te denken dat het hier wel meevalt met deze bloedzuigers, of dat ze ons misschien niet lusten hier. Maar toen kwamen we in Mendoza na een regenbui en opeens zitten we onder de bulten. Dus we hebben de Deet toch maar tevoorschijn gehaald.