Woensdag 12 feb. 2012. Geisers del Tatio. 

Even voor vieren gaat de wekker. Maar we waren op een of andere manier al wakker, op Yuna na dan. Maar ook die was verrassend snel wakker te krijgen. Geisers del Tatio staat vandaag op het programma. Tegen 4.30 uur worden we opgehaald door onze gids met zijn busje. We zijn de eersten, dus doen een rondje San Pedro om de andere excursiegangers op te halen bij hun verblijven. En daarna op pad. Er is van alle kanten gewaarschuwd voor slecht wegdek en dat het niet slim is om met eigen vervoer naar de geisers af te reizen. Maar na gisteren valt iedere weg mee en ook deze is peanuts. We komen tegen half zeven aan in het park en we starten met een buiten geserveerd ontbijt. Het is 2 graden buiten, dus we zijn blij dat we flink wat laagjes aan hebben getrokken, maar toch is het lang niet zo koud als waar we rekening mee hebben gehouden. De gids en sjoof gaan druk eieren bakken en toast klaarmaken. Verder is er ham, kaas en koekjes. En oploskoffie en warme chocolademelk. Nu is oploskoffie al niet echt een hit, maar de chocolademelk die ze hier hebben...smaakt naar alles, behalve chocolademelk. Maar we hebben wat eten binnen, kom maar door met die geisers! Het park ligt op 4320m hoogte, dus we moeten onszelf ook hier in acht nemen. De excursie naar de geisers is zo vroeg, zodat je voor en net na zonsopkomst de geisers in het vroege ochtendlicht kunt zien stomen. Juist omdat het buiten dan zo koel is en de geisers heet is het een mooi effect met de tientallen borrelende, spuitende en vooral flink stomende geisers. Het is erg mooi om te zien. Maar verwend als we zijn: deze geisers halen het bij lange na niet bij Yellowstone en Nieuw-Zeeland. Als de zon opkomt wordt het al snel warmer, we sluiten in het park af met een bezoek aan een watertje dat verwarmd wordt door het thermische veld hier en waar je in kunt zwemmen. Het is er uiteraard erg druk, maar dat weerhoudt ons zeker niet. Heel fijn om je koude lijf op te warmen in herbestemming water. En ook best bijzonder. Rond 9.30 vertrekken we weer. We stoppen onderweg bij een lagune waar vicuña’s rondlopen en weer flink wat flamingo’s. Er lopen hier 2 soorten rond: de Andean flamingo is de grootste met zwarte staart en er is de Chilean flamingo met roze staart. Verderop stoppen we voor een sanitaire stop nog bij het plaatsje Machuca. Een indianenplaatsje dat het duidelijk moet hebben van de drommen toeristen die van de geisers afkomen. We rijden door en sluiten de excursie af bij de Cactus Valley. Hier wilden we eigenlijk morgen naartoe, maar we pakken dit nu al mee. Quebrada de Gautin (vallei van het dorpje Gautin) is een kloof waar de Puritama rivier doorheen stroomt. Het is meer een stroompje op dit moment met rotsblokken waar je overheen kunt klimmen en zo door de kloof te lopen en te klimmen. Overal waar je kijkt staan hele grote cactussen. Bijzonder om te zien. Al met al was dit een leuke excursie, maar zeker niet iets dat we zelf niet hadden kunnen doen.

Rond 13 uur zijn we thuis in ons huisje. Inmiddels hebben we het park niet meer voor onszelf. Een van de andere huisjes is ook bewoond. Een bijzonder vreemde  gewaarwording voor ons. 😆 We zijn allemaal moe van de korte nacht en blijven de rest van de dag in en om het zwembad. We doen een handwasje en snappen meteen dat een droger hier niet nodig is: we hangen de kleding buiten in de zon en binnen een uur is het droog. Yuna is zo kapot van de afgelopen dagen dat ze in bed een paar uur bijslaapt. Het doet haar goed. In de avond is ze er ook weer bij en doen we een laatste vakantie-bbq. 

• Opvallend 1: Sylvie en Ferry worden redelijk gek van de auto- en busstoelen hier. Waar onze schouders zitten begint al een naar voren staande hoofdsteun. Dat betekent dat je of met kromme rug moet zitten, of met rechte rug zonder rugondersteuning. Weinig zitcomfort iig. 
• Opvallend 2: Een luchtverfrisser is hier in. Vaak ruiken we wierook of een of andere overnagedachtegeur. Veelal appelkaneelodeur. Je moet ervan houden en dat doen wij zeker niet. Kan men dat alsjeblieft niet meer doen?