Zondag 2 feb. 2020. Tongariki. 

We staan nog niet uitgeslapen op en gaan genieten van ons ontbijt in het restaurant met uitzicht op zee. Dat is heerlijk wakker worden, en dat mogen we dus nog 4x doen! We pakken onze spullen, smeren ons goed in, omdat de zonnesterkte hier hoger is dan normaal vanwege het gat in de ozonlaag. We gaan de auto in en rijden via de zuidkant van het eiland. De eerste stop is Vinapu, daar treffen we een aantal op hun neus liggende beelden aan. Daarna volgen Ahu Hanga Te’e, Ahu Akahanga en Ahu Tetenga. Allen de welbekende paaseilandbeelden, maar dan omgevallen. Deze beelden vertegenwoordigen ariki, hoofdmannen, of koningen van weleer. De beelden worden moai genoemd en zijn gebouwd op een soort platforms, de Ahu.  Er zijn op Paaseiland ongeveer 1000 moai. We rijden verder langs de kust. De golven zijn hier enorm, een mooi schouwspel om te zien hoe ze op de rotsen stukslaan. En dan komen we bij Ahu Tangariki. Dat zijn 15 metershoge kolossale moai naast elkaar. Een plaatje om naar te kijken. Hoe men dit ooit heeft kunnen maken is een raadsel, maar wat is het immens en prachtig. Yuna is moe van het korte slapen en Ferry en Sylvie zijn beeldengroep, dus we gaan lekker terug naar het hotel. We maken een tussenstop bij de supermarkt voor wat drinken en wat te knabbelen voor de komende dagen onderweg. Daarna volgt een flinke middagdut voor Yuna. 

We vallen deze dagen trouwens met onze neus in de boter. Op Paaseiland is het jaarlijkse festival (jaja, weer een festival, we weten ze uit te zoeken) Tapati Rapa Nui. Er wordt in een tijdsbestek van 2 weken een nieuwe paaseilandkoningin gekozen. Door allerlei wedstrijden te houden op het gebied van houtbewerking, kanoën, koken, zingen, vissen, dansen, lichaamsbeschildering enz. De dame met het team dat de meeste punten scoort zal het komende jaar de koningin zijn. Dit feest duurt twee weken, dus we zijn hier een paar dagen getuige van. Wij verheugden ons op de afdaling op de berg Manga Pui waarbij met aardkleurig beschilderde jongemannen op sledes van bananenstammen naar benden suizen. Dit onderdeel vindt helaas pas plaats als wij alweer vertrokken zijn van Paaseiland. Jammer! We zullen de komende dagen vast hier en daar wat onderdelen van dit festival gaan meemaken.

Na de middagdut van Yuna gaan we voor een late lunch het dorp in. Het idee is een broodje bij de plaatselijke broodjeszaak, maar het werd een ‘coffee grande’: een bakkie/vers sapje met allerlei zoetigheden. Dat kunnen ze hier! Flinke verwennerij, maar hee: we zijn op vakantie. 😉 Het weer is inmiddels niet zo best meer, we hebben zelfs flinke miezerregen. We zijn echt niks meer gewend op dat gebied. Een mooi moment voor het nodige huiswerk, het bijwerken van reisverslagen, lezen...in de luiermodus.  De avond is nog steeds druilerig. We hebben een restaurant met een mooie ligging aan de haven op het oog, maar waar we vakkundig worden genegeerd. Dan niet. We vertrekken en Yuna wil graag naar het restaurant naast het voetbalveld dat ze had gezien. Daar wordt op deze zondagavond fanatiek gevoetbald. Yuna krijgt voor deze keer haar zin 🤣 en we eten met live voetbal. Blije dochter, maar ook blije ouders, want ze hebben heerlijke verse vis. En hele leuke bediening die niet vies zijn van een praatje. Als Yuna bij Ferry op schoot gaat zitten en Ferry en Yuna samen door de stoel zakken is het de hoogste tijd om naar het hotel te gaan. Het bed van Ferry en Sylvie in het hotel is trouwens zo groot dat het niet uitmaakt of we nu in de lengte of breedte gaan liggen. Nitenite. 

• Opvallend 1: In een hoop lantaarns en lampen zit al led-verlichting. Toch staan de lantaarns hier ook overdag aan. Het nut ontgaat ons. 
• Opvallend 2: Gedurende onze hele reis valt opdat men hier veel oude muziek draait: veel eighties, zoals de Pet Shop Boys, INXS en Rick Ashley, maar ook nineties, zoals Roxette, 2 Brothers on the 4th Floor, Bon Jovi, Venga Boys en Ace of Base in allerlei uitvoeringen. en een hoop Spaanstalig gewauwel. Geen voor ons bekende popmuziek van nu.