Zondag 9 feb. 2020. Valle de la Luna.

Het is wederom mooi weer, hoe kan het ook anders als je nabij de droogste woestijn ter wereld verblijft. We ontbijten buiten en bedenken wat we in de komende dagen hier allemaal willen zien en meemaken. Een aantal dingen willen we zelf ondernemen, een aantal dingen zijn volgens ons verstandig om met een toer te doen. We gaan het dorp in en bekijken de Iglesia de San Pedro, een ontzettend mooi wit kerkgebouw (prachtig met die blauwe lucht erachter). Deze kerk is tot stand gekomen zonder gebruik te maken van enige spijker. We kopen nog nieuwe spidermanslippers voor Yuna. Haar huidige slippers hebben het begeven. We doen een vers sapje, een koffie en een tiramisu-voor-3 op een terras op het gezellige plein. Hoe langer je in dit dorp zit, hoe fijner het aanvoelt. 😉 

We boeken een excursie voor vandaag en willen ook graag met een toer naar de El Tatio Geiser. Deze ligt op 4300 meter hoogte en veel ervaring met kinderen en hoogteziekte heeft men hierin niet, dus er moet nagevraagd worden of we dit kunnen boeken. Wij gaan ondertussen naar ons huisje om nog even te zwemmen, iets te eten en onze spullen te pakken. Om 14.30 uur gaan we naar het excursiebureau, waar we met 11 mensen en uiteraard nog een gids en buschauffeur vertrekken naar de Valle de la Muerte, ook wel deathvalley of marsvalley genoemd. En dat is niet voor niks. We zien de raakvlakken met death valley zeker. We hebben ons voordat we op pad gaan goed ingesmeerd, de zonnesterkte is op dit moment 17. In Nederland is dit ondenkbaar, dus flink insmeren in deze zinderende hitte in de woestijn is hard nodig. Het is zo heet dat er regelmatig zandhozen ontstaan, bizar om te zien. We stoppen bij een paar waanzinnig mooie uitkijkpunten en wandelen langs de rand van de vallei, wat mooie vergezichten oplevert. Beneden staat de bus op ons te wachten en voor ons ligt één grote zandduin. We gaan dus via het zandduin naar beneden. Niet iedereen in de groep vindt dit een goed idee, maar wij vinden het te gek. Je kunt naar beneden lopen, maar ook rennen en gave jumps maken. We houden het bij rennen, dat voelt al als een grote speeltuin. Hier willen we wel meer van! Over een lagere duinrug lopen we nog een stuk. Een Zuid-Koreaanse uit onze groep (ze heeft zich zo bedekt tegen zon en virussen dat we geen idee hebben hoe ze eruit ziet) wil dolgraag met blonde Yuna op de foto. We kunnen uit haar oeh’s en aah’s opmerken dat ze erg gecharmeerd is van Yuna. Yuna haalt haar schouders op en poseert braaf met deze dame. We passeren vervolgens een groep sandboarders. Dat ziet er gaaf uit, dat gaan we later deze week doen. 

De bus brengt ons vervolgens naar het volgende park: Valle de la Luna. Het is hier een stuk drukker, maar we gaan ook richting zonsondergang en dat moet in dit park fantastisch zijn, dus de drukte is niet zo gek. We beginnen achterin het park, waar een rotsformatie staat die men ‘de 3 Maria’s’ noemt. Juist. Met heel veel fantasie zien wij...een rotsformatie. Het is maar wat je wil zien. Het is heel droog in de maanvallei met rotsen die vol zitten met zoutkristallen, heel bijzonder om te zien, het geeft een extra mooi effect als de zon erop schijnt. We bewandelen verschillende gedeeltes van de vallei. We zijn erg onder de indruk van een soort Amfitheater. We sluiten de excursie af op een hoger gelegen deel van de vallei waar we een stuk op de rotsen klimmen. Van daaruit gaan we de zonsondergang bekijken. Het is niet onbewolkt, we zien de zon ondergaan en dat geeft prachtige kleuren in de lucht. We gaan weer terug naar de bus en knuffelen nog met een in dit gebied achtergelaten oude hond. Dat mensen dat soort dingen doen, we kunnen er met onze pet niet bij. Na 21u zijn we weer terug in het dorp. We zoeken nog een restaurant en willen naar ‘Delicias de Carmen’. Via de keuken stap je naar binnen. Het is dat we erover hebben gelezen, anders waren we er niet naar binnen gegaan. We worden hartelijk ontvangen en Yuna kiest een tafeltje, uiteraard een met een oranje tafelkleed. We krijgen vooraf brood met korianderdip. Dat vinden we inmiddels echt zalig. Waar je in Nederland kruidenboter krijgt, is het hier ui-tomaat-en-korianderdip. We krijgen in dit restaurant enorme porties. Niet normaal. Sylvie heeft gekozen voor karbonade, ze krijgt 2 enorme lappen met aardappelpuree voor 3 personen. Ferry heeft steak en de frietjes die hierbij zitten zijn genoeg voor een gemiddelde kinderverjaardag. Yuna heeft pizza en dat is altijd teveel voor haar. Als we het restaurant verlaten is de deur gesloten, we moeten zelf even op zoek naar de uitgang. Met goed gevulde buiken gaan we naar ons huis terug, hoog tijd om te slapen. 

• Opvallend 1: Taartjes en gebakjes. Ze hebben er hier veel van, maar het is niet verstandig om er per persoon een te bestellen. Ze zijn enorm van formaat en je kunt ze makkelijk delen. Zelfs wij. 
• Opvallend 2: Veel restaurants en winkels zien er van buiten gesloten uit, maar blijken dan toch open. In Nederland laat men graag zien open en toegankelijk te zijn om zoveel mogelijk mensen te trekken. Daar moesten we hier dus even aan wennen.